bêkêl

(Kaelih saka bekel)

basa Jawa besut

bekel krama/ngoko

  1. (utawa bekel désa) ak wong kang ngurus sawah palemahané lurah patuh;
  2. araning pangkat andhahané lurah;
  3. êngg sesebutaning lurah désa;
  4. êngg sesebutané lurahing padhukuhan.







  Delengen uga

Kata kunci/keywords: arti bêkêl, makna bêkêl, definisi bêkêl, tegese bêkêl, tegesipun bêkêl

  Sapérangan utawa kabèh teges sing kaamot ana ing kaca iki dijupuk saka Bausastra Jawa, Poerwadarminta, 1939. Teges-tegesé sing luwih genep bisa digolèki ing Leksikon sastra.org.